อัปเดตเมื่อ 14/05/2566 เวลา 10:14 น
พยาบาล พยาบาลวิชาชีพ ผู้ช่วยพยาบาล และผดุงครรภ์สามารถแยกความแตกต่างจากผู้ให้บริการด้านสุขภาพอื่นๆ ได้ด้วยแนวทางการดูแลผู้ป่วย การฝึกอบรม และขอบเขตการปฏิบัติ
การพยาบาลคืออะไร?
การพยาบาลเป็นวิชาชีพด้านการดูแลสุขภาพที่มุ่งเน้นไปที่บุคคล ครอบครัว และชุมชน โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริม รักษา หรือฟื้นฟูสุขภาพและคุณภาพชีวิตในอุดมคติพยาบาล พยาบาลวิชาชีพ ผู้ช่วยพยาบาล และพยาบาลผดุงครรภ์สามารถแยกแยะความแตกต่างจากผู้ให้บริการด้านสุขภาพอื่นๆ ได้ด้วยแนวทางการดูแลผู้ป่วย การฝึกอบรม และขอบเขตการปฏิบัติ
พยาบาลวิชาชีพจำนวนมากยังคงให้การดูแลภายในขอบเขตของการบวชของแพทย์และบทบาทนี้ได้กำหนดภาพลักษณ์ต่อสาธารณะของผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ในฐานะตัวแทนที่ดำเนินการตามคำสั่ง อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป ความก้าวหน้าและการเปลี่ยนแปลงในกระบวนการด้านสุขภาพและโรคได้นำความก้าวหน้ามาสู่ผู้ประกอบวิชาชีพการพยาบาลในกระบวนการดูแล ทำให้วิชาชีพในปัจจุบันเป็นศาสตร์แห่งการดูแล เป็นอิสระ เป็นที่เคารพและขาดไม่ได้ในการดูแลสุขภาพในทุกด้านของบุคคล ครอบครัว และชุมชน
การศึกษาวิชาชีพการพยาบาลมีความหลากหลายไปสู่วุฒิการศึกษาขั้นสูงและเฉพาะทาง และกฎระเบียบแบบดั้งเดิมและบทบาทของผู้ให้บริการจำนวนมากกำลังเปลี่ยนแปลงไป
ปัจจุบันนี้ บุคลากรทางการพยาบาล (พยาบาล,ช่างเทคนิคการพยาบาล,ผู้ช่วยพยาบาล) จัดทำแผนการดูแล ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ทำงานร่วมกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพอื่นๆ ในการรักษาและป้องกันโรค
การพยาบาลในบราซิล
ไม่มีบราซิล,ตามกฎหมายหมายเลข 7,498 ลงวันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2529ซึ่งจัดให้มีการระเบียบปฏิบัติทางการพยาบาล,ผู้เชี่ยวชาญด้านการพยาบาล ได้แก่ พยาบาล ช่างเทคนิคการพยาบาล ผู้ช่วยพยาบาล และผดุงครรภ์ ความสามารถ ความรับผิดชอบ สิทธิและหน้าที่ของผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ได้รับการควบคุมโดยมติ ความคิดเห็น มาตรฐานทางเทคนิค และกฎหมายของสภาการพยาบาลแห่งสหพันธรัฐ (โคเฟน)
แม้ว่าพยาบาล ช่างเทคนิคการพยาบาล และผู้ช่วย ทั้งหมดจะอยู่ในสายการพยาบาล แต่แต่ละคนก็มีหน้าที่เฉพาะ ผู้ที่ต้องการเข้ารับบริการพยาบาลจำเป็นต้องรู้ว่าผู้เชี่ยวชาญแต่ละคน (พยาบาล ช่างเทคนิค ผู้ช่วยพยาบาล) ทำอะไรได้บ้างและทำไม่ได้ นี่เป็นสิ่งสำคัญเพื่อไม่ให้บทบาทและความรับผิดชอบของมืออาชีพแต่ละคนสับสน
โอสภาการพยาบาลแห่งสหพันธรัฐ - COFENดังที่ได้กล่าวมาแล้วเป็นหน่วยงานที่ควบคุมวิชาชีพการพยาบาลในบราซิล สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในบราซิเลีย แต่แต่ละรัฐมีสภาการพยาบาลภูมิภาค (Coren)ซึ่งเป็นร่างกายที่สร้างขึ้นและได้มาตรฐานโดยโคเฟนเพื่อบังคับใช้การตัดสินใจ
ควรใช้เวลาในภายหลังและศึกษาเพิ่มเติมอีกเล็กน้อยเกี่ยวกับบทบาท ความรับผิดชอบ และคุณลักษณะของสภาการพยาบาล (COFEN/COREN)เนื่องจากผู้เชี่ยวชาญทุกคนอยู่ภายใต้การควบคุมของหน่วยงานเหล่านี้
นอกจากนี้คำแนะนำทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์การพยาบาลและผู้ตรวจการแผ่นดินของการพยาบาลและประชาชน แต่เนื่องจากเป็นหน่วยงานสาธารณะและเต็มไปด้วยระบบราชการ ทำให้หลายคนเลิกเข้าใจว่าสภาคืออะไรและหันไปพึ่งสภาคำแนะนำเมื่อพวกเขาต้องการมัน
การพยาบาลในต่างประเทศ
การพยาบาลไม่เหมือนกันทุกที่ในโลก ในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร พยาบาลวิชาชีพขั้นสูง เช่น พยาบาลในคลินิกเฉพาะทาง จะวินิจฉัยปัญหาสุขภาพและสั่งจ่ายยาและการรักษาอื่นๆ
พยาบาลสามารถช่วยประสานงานการดูแลผู้ป่วยที่สมาชิกคนอื่นๆ ในทีมดูแลสุขภาพสหสาขาวิชาชีพ เช่น นักบำบัด แพทย์ และนักโภชนาการ พยาบาลให้การดูแลทั้งเป็นทีม เช่น แพทย์ และอย่างอิสระในฐานะพยาบาลวิชาชีพ
ปัญหาส่วนใหญ่ที่พยาบาลต้องเผชิญจะเหมือนกันทุกที่ในโลก เช่น ค่าแรงต่ำ งานสูง การได้รับการยอมรับต่ำ
ต้นกำเนิดของการพยาบาล
การพยาบาลเป็นอาชีพที่พัฒนาไปตามกาลเวลา เกิดขึ้นจากการพัฒนาและวิวัฒนาการของการปฏิบัติด้านสุขภาพตลอดประวัติศาสตร์ ในบราซิล นับตั้งแต่มีการนำการพยาบาลสมัยใหม่มาใช้ในช่วงทศวรรษปี ค.ศ. 1920 และจนถึงปัจจุบัน ประวัติศาสตร์ของการพยาบาลเป็นเป้าหมายของการศึกษาโดยให้ความสำคัญกับวิชาชีพ
การพยาบาล เนื่องจากมีต้นกำเนิดทางศาสนาและการทหาร จึงเป็นความรู้ที่ผู้หญิงครอบงำและมุ่งไปที่การดูแลเอาใจใส่ และมีผู้ที่ยากจนที่สุดเป็นเป้าหมาย ต่อไปเราจะนำเสนอบทสรุปโดยย่อเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของการพยาบาลในโลก
ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล
ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล(12 พฤษภาคม พ.ศ. 2363 ฟลอเรนซ์ – 13 สิงหาคม พ.ศ. 2453 ในลอนดอน) เป็นพยาบาลชาวอังกฤษผู้มีชื่อเสียงจากการบุกเบิกการรักษาผู้บาดเจ็บจากสงครามในช่วงสงครามไครเมีย
นอกจากนี้เขายังมีส่วนร่วมในสาขาสถิติ กล่าวคือ การสร้างระบบการแสดงภาพกราฟิกและระบบการเผยแพร่ให้แพร่หลาย เช่น กราฟรายสาขา (หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อแผนภูมิวงกลม)
ครอบครัวที่ร่ำรวยและมีความสัมพันธ์กันดีของเขาอาศัยอยู่ในเมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี ดังนั้น ฟลอเรนซ์จึงได้รับการตั้งชื่อตามเมืองในอังกฤษที่เธอเกิด เช่นเดียวกับพี่สาวของเธอที่ชื่อ Parthenope ซึ่งเกิดใน Parthenope หญิงสาวที่สดใสและใจร้อน เธอกบฏต่อบทบาททั่วไปของผู้หญิงในสถานะของเธอ ซึ่งจะกลายเป็นภรรยาที่ยอมจำนน และตัดสินใจอุทิศตนเพื่อการพยาบาล
ตามเนื้อผ้า บทบาทของพยาบาลจะดำเนินการโดยผู้ช่วยหญิงในโรงพยาบาลหรือในกองทัพ พ่อครัวและโสเภณีจำนวนมากกลายเป็นพยาบาล โดยฝ่ายหลังถูกบังคับเพื่อเป็นการลงโทษ
ฟลอเรนซ์ ไนติงเกลมีความกังวลเป็นพิเศษเกี่ยวกับเงื่อนไขการรักษาพยาบาลของผู้ยากจนที่สุดและยากจนที่สุด เธอประกาศการตัดสินใจต่อครอบครัวในปี พ.ศ. 2388 ซึ่งก่อให้เกิดความโกรธแค้นและการเลิกรากัน โดยเฉพาะกับแม่ของเธอ
เห็นได้ชัดว่าฟลอเรนซ์ป่วยเป็นโรคจิตเภท
ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2387 เพื่อตอบสนองต่อการเสียชีวิตของคนขอทานในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในลอนดอน ซึ่งกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวในที่สาธารณะ เธอกลายเป็นผู้สนับสนุนชั้นนำในการปรับปรุงการรักษาพยาบาล ทันใดนั้น เธอก็ได้รับการสนับสนุนจาก Charles Villiers ประธานคณะกรรมการกฎหมายผู้น่าสงสาร สิ่งนี้ทำให้เธอมีบทบาทอย่างแข็งขันในการปฏิรูปกฎหมายที่ไม่ดี โดยขยายบทบาทของรัฐไปไกลเกินกว่าการให้การรักษาพยาบาล
ในปี 1846 เธอไปเยี่ยม Kaiserwerth ซึ่งเป็นโรงพยาบาลบุกเบิกที่ก่อตั้งและบริหารงานโดยคำสั่งของแม่ชีคาทอลิกในเยอรมนี และประทับใจในคุณภาพของการรักษาพยาบาล ตลอดจนความมุ่งมั่นและการปฏิบัติของสตรีเคร่งศาสนา
ข้อมูลอื่นๆ พูดถึงชุมชนศาสนานิกายลูเธอรันในไคเซอร์เวิร์ธ-อัม-ไรน์ ในเยอรมนี ซึ่งเธอสังเกตเห็นบาทหลวงธีโอดอร์ ฟลายเนอร์และมัคนายกที่ทำงานให้กับคนป่วยและคนขัดสน
ผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของฟลอเรนซ์คือในช่วงสงครามไครเมีย ซึ่งกลายเป็นจุดสนใจหลักของเธอเมื่อรายงานสงครามเริ่มไปถึงอังกฤษโดยบอกเล่าถึงสภาพอันน่าสยดสยองของผู้ได้รับบาดเจ็บ
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2397 ฟลอเรนซ์และทีมพยาบาลอาสาสมัคร 38 คนซึ่งได้รับการฝึกฝนจากเธอ รวมทั้งป้าของเธอ ไม สมิธ ได้ออกเดินทางไปยังค่ายสกูราติที่ตั้งอยู่ในแหลมไครเมีย
เฮโรอีน
ฟลอเรนซ์ ไนติงเกลกลับมาอังกฤษในฐานะวีรสตรีในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2400 และตามรายงานของ BBC อาจเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุควิกตอเรียน นอกเหนือจากสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียเอง อย่างไรก็ตาม โชคชะตาสงวนไว้สำหรับเขาเมื่อเขาติดเชื้อไข้รากสาดใหญ่และยังคงมีข้อจำกัดทางกายภาพร้ายแรง โดยเดินทางกลับมาจากไครเมียในปี 1856
ไม่สามารถออกกำลังกายได้ เธออุทิศตนให้กับการก่อตั้งโรงเรียนพยาบาลในปี พ.ศ. 2402 ในอังกฤษ ซึ่งคุณค่าทางวิชาชีพและทางเทคนิคของเธอได้รับการยอมรับแล้ว โดยได้รับรางวัลจากรัฐบาลอังกฤษ เขาก่อตั้งโรงเรียนพยาบาลที่โรงพยาบาลเซนต์โทมัสด้วยหลักสูตรหนึ่งปี ซึ่งได้รับการสอนโดยแพทย์ในชั้นเรียนภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ
ฟลอเรนซ์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2453; ทรงทิ้งมรดกแห่งความพากเพียร ความสามารถ ความเห็นอกเห็นใจ และการอุทิศตนให้กับผู้อื่น พระองค์ทรงวางแนวทางและเส้นทางสำหรับการพยาบาลยุคใหม่
Florence Nightingale, OM, RRC (*12 พฤษภาคม พ.ศ. 2363 + 13 สิงหาคม พ.ศ. 2453) เป็นนักปฏิรูปสังคมและสถิติชาวอังกฤษผู้โด่งดัง และเป็นผู้ก่อตั้งการพยาบาลสมัยใหม่ เธอมีชื่อเสียงโด่งดังขณะทำหน้าที่เป็นพยาบาลในช่วงสงครามไครเมีย ซึ่งเธอดูแลทหารที่ได้รับบาดเจ็บ เธอเป็นที่รู้จักในนาม "หญิงสาวถือตะเกียง" เพราะนิสัยชอบเที่ยวกลางคืน
นักวิจารณ์ในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 แย้งว่าความสำเร็จของไนติงเกลในสงครามไครเมียนั้นถูกสื่อเกินจริงในขณะนั้นเพื่อตอบสนองความต้องการของสาธารณชนในการมีวีรบุรุษ แต่ความสำเร็จในเวลาต่อมาของเขายังคงได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง ในปี พ.ศ. 2403 ไนติงเกลได้วางรากฐานของการพยาบาลวิชาชีพด้วยการก่อตั้งโรงเรียนพยาบาลของเธอที่โรงพยาบาลเซนต์โธมัสในลอนดอน
โรงเรียนอนุบาลแห่งแรก
เป็นโรงเรียนพยาบาลแห่งแรกในโลก ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ King's College London คำมั่นสัญญาไนติงเกลที่พยาบาลใหม่ยึดถือนั้นได้รับการตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่เธอ และมีการเฉลิมฉลองวันพยาบาลสากลทั่วโลกในวันครบรอบวันเกิดของเธอ
การปฏิรูปสังคมของเขารวมถึงการปรับปรุงการดูแลสุขภาพสำหรับทุกภาคส่วนในสังคมอังกฤษ การปรับปรุงสุขภาพและการต่อสู้เพื่อการบรรเทาความอดอยากที่ดีขึ้นในอินเดีย การช่วยยกเลิกกฎหมายที่ควบคุมการค้าประเวณีอย่างกดขี่เกินไปสำหรับผู้หญิง และขยายรูปแบบที่ยอมรับได้ของการมีส่วนร่วมของผู้หญิงในกำลังแรงงาน
ในคำสาบานที่ฟลอเรนซ์สร้างขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอได้ให้คำมั่นสัญญาต่อการต่อสู้ดิ้นรนแต่ละครั้ง และความปรารถนาที่ผู้หญิงจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ จะเริ่มต้นบนเส้นทางแห่งการพยาบาลในลักษณะที่มีเกียรติและมีประสิทธิภาพ
ไนติงเกลเป็นนักเขียนที่เก่งกาจและมีความสามารถรอบด้าน ในช่วงชีวิตของเขาผลงานตีพิมพ์ส่วนใหญ่ของเขาได้รับการสนับสนุนจากความรู้ทางการแพทย์ที่แพร่หลาย ข้อความที่ตัดตอนมาบางส่วนถูกเขียนไว้ในภาษาอังกฤษง่าย ๆ เพื่อให้ผู้มีความรู้ด้านวรรณกรรมน้อยสามารถเข้าใจได้ง่าย นอกจากนี้ยังช่วยสร้างความนิยมในการนำเสนอข้อมูลทางสถิติแบบกราฟิกอีกด้วย
งานเขียนของเขาส่วนใหญ่ รวมถึงงานกว้างขวางเกี่ยวกับศาสนาและเวทย์มนต์ ได้รับการตีพิมพ์หลังมรณกรรมเท่านั้น
ปีแรกของการทำงานของฟลอเรนซ์ ไนติงเกล
ฟลอเรนซ์ ไนติงเกลเกิดเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2363 ในครอบครัวชนชั้นสูงชาวอังกฤษที่ร่ำรวยและมีความสัมพันธ์กันเป็นอย่างดีในวิลลาโคลอมไบ เมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี และได้รับการตั้งชื่อตามเมืองที่เธอเกิด
ฟรานเซส พาร์เธโนเป้ พี่สาวของฟลอเรนซ์ ได้รับการตั้งชื่อคล้ายกันตามบ้านเกิดของเธอ ซึ่งก็คือ พาร์เธโนโปลิส ซึ่งเป็นชุมชนชาวกรีกซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเมืองเนเปิลส์ เมื่อฟลอเรนซ์อายุได้หนึ่งขวบ ครอบครัวนี้ย้ายกลับไปอังกฤษในปี พ.ศ. 2364 โดยมีการเลี้ยงดูนกไนติงเกลในบ้านของครอบครัวที่ Embley และ Lea Hurst
พ่อแม่ของเขาคือวิลเลียม เอ็ดเวิร์ด ไนติงเกล เกิดที่วิลเลียม เอ็ดเวิร์ด ชอร์ (พ.ศ. 2337–2417) และฟรานเซส (“แฟนนี”) ไนติงเกล née สมิธ (พ.ศ. 2332–2423) แมรี นี อีแวนส์ มารดาของวิลเลียมเป็นหลานสาวของปีเตอร์ ไนติงเกล ซึ่งภายใต้เงื่อนไขในพินัยกรรมของเขา วิลเลียมได้รับมรดกที่ดินของเขาที่ลี เฮิร์สต์ ในดาร์บีเชียร์ และรับชื่อและตราแผ่นดินของไนติงเกล พ่อของแฟนนี (ปู่ของฟลอเรนซ์) เป็นผู้เลิกทาสและหัวแข็งวิลเลียม สมิธ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกลได้รับการศึกษาจากพ่อของเธอเป็นหลักซึ่งต้องการอนาคตที่แตกต่างสำหรับเธอ
ไนติงเกลมีประสบการณ์ครั้งแรกจากหลายๆ ครั้งที่เธอเชื่อว่าพระเจ้าเรียกในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2380 ขณะอยู่ที่สวนสาธารณะเอ็มบลีย์ กระตุ้นให้เกิดความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะอุทิศชีวิตเพื่อรับใช้ผู้อื่น ในวัยเยาว์ เธอเคารพการที่ครอบครัวต่อต้านงานของเธอในฐานะพยาบาล โดยประกาศการตัดสินใจเข้าสู่วงการนี้ในปี พ.ศ. 2387 เท่านั้น
แม้ว่าแม่และน้องสาวของเธอจะโกรธแค้นและทุกข์ใจอย่างรุนแรง แต่เธอก็กบฏต่อบทบาทที่คาดหวังของผู้หญิงในสถานะของเธอที่จะเป็นภรรยาและแม่ ไนติงเกลทำงานอย่างหนักเพื่อให้ความรู้แก่ตนเองในด้านศิลปะและวิทยาศาสตร์ของการพยาบาล แม้ว่าครอบครัวของเธอจะถูกต่อต้านและกฎเกณฑ์ทางสังคมที่เข้มงวดสำหรับผู้หญิงชาวอังกฤษที่มีฐานะดีก็ตาม
เมื่อตอนเป็นหญิงสาว นกไนติงเกลมีเสน่ห์ หุ่นเพรียว และสง่างาม
แม้ว่าพฤติกรรมของเธอมักจะหยาบคาย แต่เธอก็มีเสน่ห์มากและรอยยิ้มของเธอก็สดใส แฟนที่ยืนหยัดมากที่สุดของเธอคือนักการเมืองและกวี Richard Monckton Milnes บารอน Houghton ที่ 1 แต่หลังจากการเกี้ยวพาราสีเก้าปีเธอก็ปฏิเสธเขา โดยเชื่อว่าการแต่งงานจะรบกวนความสามารถของเธอในการประกอบอาชีพพยาบาลของเธอ ด้านล่างนี้เป็นรูปถ่ายของคู่ครองของพวกเขา:
ในปีพ.ศ. 2390 ในกรุงโรม เธอได้พบกับซิดนีย์ เฮอร์เบิร์ต นักการเมืองซึ่งเคยเป็นรัฐมนตรีกระทรวงสงคราม (พ.ศ. 2388-2389) เฮอร์เบิร์ตอยู่ในช่วงฮันนีมูนของเขา เขาและไนติงเกลกลายเป็นเพื่อนสนิทกันตลอดชีวิต เฮอร์เบิร์ตจะเป็นรัฐมนตรีกระทรวงสงครามอีกครั้งในช่วงสงครามไครเมีย เขาและภรรยามีส่วนสำคัญในการอำนวยความสะดวกในงานพยาบาลของไนติงเกลในไครเมีย
เธอกลายเป็นที่ปรึกษาคนสำคัญในอาชีพทางการเมืองของเขา แม้ว่าเธอจะถูกกล่าวหาว่ามีบางคนเร่งการตายของเฮอร์เบิร์ตจากโรคไบรต์ในปี พ.ศ. 2404 เนื่องจากแรงกดดันที่แผนการปฏิรูปของเธอมีต่อเขา ไนติงเกลยังมีความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับเบนจามิน โจเวตต์ ซึ่งอาจต้องการแต่งงานกับเธอในเวลาต่อมา
ไนติงเกลเดินทางต่อไป (ปัจจุบันร่วมกับชาร์ลส์และเซลินา เบรซบริดจ์) ไปยังสถานที่ห่างไกลถึงกรีซและอียิปต์ งานเขียนของเขาเกี่ยวกับอียิปต์โดยเฉพาะเป็นข้อพิสูจน์ถึงการเรียนรู้ ทักษะด้านวรรณกรรม และปรัชญาชีวิตของเขา ขณะเดินทางในแม่น้ำไนล์ไปจนถึงอาบูซิมเบลในเดือนมกราคม พ.ศ. 2393 เธอเขียนข้อความสั้น ๆ ที่เราบันทึกไว้ด้านล่าง:
“ฉันไม่คิดว่าฉันเคยเห็นอะไรที่ส่งผลกระทบต่อฉันมากไปกว่านี้อีกแล้ว” และเกี่ยวกับวัด: “ประเสริฐในความงามทางปัญญาระดับสูงสุด สติปัญญาโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม ปราศจากความทุกข์ทรมาน…ไม่มีการนำเสนอใดที่ถูกต้อง – แต่ผลที่สมบูรณ์นั้นแสดงออกถึงความยิ่งใหญ่ทางจิตวิญญาณมากกว่าสิ่งใดๆ ที่ข้าพเจ้าจินตนาการได้ มันให้ความรู้สึกว่าเสียงหลายพันเสียงจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวและเป็นเอกฉันท์ของความรู้สึกกระตือรือร้นหรืออารมณ์ ซึ่งว่ากันว่าสามารถเอาชนะชายที่แข็งแกร่งที่สุดได้”
เรียกโดยพระเจ้า
ในธีบส์ เธอเขียนถึงการถูก "เรียกโดยพระเจ้า" ในขณะที่อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ใกล้กรุงไคโร เธอเขียนไว้ในสมุดบันทึกของเธอ (แตกต่างจากจดหมายยาวมากที่พาร์เธโนป พี่สาวของเธอ พิมพ์ไว้หลังจากที่เธอกลับมา):
“พระเจ้าทรงเรียกฉันในตอนเช้าและถามฉันว่าฉันจะทำดีเพื่อเขาโดยลำพังโดยไม่มีชื่อเสียงหรือไม่” ต่อมาในปี พ.ศ. 2393 เธอได้ไปเยี่ยมชมชุมชนศาสนานิกายลูเธอรันที่เมือง Kaiserswerth-am-Rhein ในประเทศเยอรมนี ซึ่งเธอได้สังเกตเห็นศิษยาภิบาลธีโอดอร์ ฟลายเนอร์และ มัคนายกที่ทำงานให้กับคนป่วยและคนขัดสน
เธอถือว่าประสบการณ์ดังกล่าวเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของเธอ และตีพิมพ์ผลการค้นพบของเธอโดยไม่เปิดเผยตัวตนในปี พ.ศ. 2394 สถาบันไกเซอร์สเวิร์ธ ริมแม่น้ำไรน์เพื่อการฝึกปฏิบัติสังฆานุกร ฯลฯ มันเป็นผลงานตีพิมพ์ครั้งแรกของเขา นอกจากนี้ เธอยังได้รับการฝึกอบรมทางการแพทย์เป็นเวลาสี่เดือนที่สถาบันแห่งนี้ ซึ่งวางรากฐานสำหรับการดูแลภายหลังของเธอ
เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2396 ไนติงเกลเข้ารับตำแหน่งผู้อำนวยการสถาบันดูแลสตรีป่วยบนถนนอัปเปอร์ฮาร์ลีย์ กรุงลอนดอน ตำแหน่งที่เขาดำรงอยู่จนถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2397 พ่อของเขาให้รายได้ต่อปีแก่เขาจำนวน 500 ปอนด์ (ประมาณ 40,000 ปอนด์หรือ มูลค่าปัจจุบันอยู่ที่ 65,000 ดอลลาร์สหรัฐ) ซึ่งทำให้เขาใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายและประกอบอาชีพต่อไปได้
สงครามอาชญากรรม
ผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของฟลอเรนซ์ ไนติงเกลเกิดขึ้นในช่วงสงครามไครเมีย ซึ่งกลายมาเป็นประเด็นหลักของเธอเมื่อมีข่าวเกี่ยวกับสภาพเลวร้ายของผู้ได้รับบาดเจ็บไปถึงอังกฤษ ในวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2397 เธอและทีมพยาบาลอาสาสมัครหญิง 38 คนที่เธอฝึก รวมทั้งป้าของเธอ ไม สมิธ และแม่ชีคาทอลิก 15 คน (โดยเฮนรี เอ็ดเวิร์ด แมนนิ่ง) ถูกส่งไป (ภายใต้อำนาจของซิดนีย์ เฮอร์เบิร์ต) ไปยังจักรวรรดิ .
พวกเขาถูกส่งไปเป็นระยะทางประมาณ 295 ไมล์ทะเล (546 กิโลเมตร; 339 ไมล์) ข้ามทะเลดำจากบาลาคลาวาในไครเมีย ซึ่งเป็นที่ตั้งแคมป์หลักของอังกฤษ ในภาพต่อไปนี้ เราสามารถมองเห็นสถานที่นี้เล็กๆ น้อยๆ ได้
นกไนติงเกลมาถึงในต้นเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2397 ที่ค่ายทหาร Selimiye ใน Scutari (ปัจจุบันคือ Üsküdar ในอิสตันบูล) เจ้าหน้าที่ของเขาพบว่าการรักษาทหารที่ได้รับบาดเจ็บไม่ดีนั้นดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ทำงานหนักจนไม่สนใจเจ้าหน้าที่ ยาขาดแคลน สุขอนามัยถูกละเลย และการติดเชื้อในวงกว้างเป็นเรื่องปกติ หลายคนถึงแก่ชีวิต ไม่มีอุปกรณ์ในการแปรรูปอาหารให้ผู้ป่วย
หลังจากที่ไนติงเกลส่งคำอุทธรณ์ไปยังเดอะไทมส์เพื่อขอวิธีแก้ปัญหาจากรัฐบาลสำหรับสภาพที่ย่ำแย่ของสิ่งอำนวยความสะดวก รัฐบาลอังกฤษได้มอบหมายให้ Isambard Kingdom Brunel ออกแบบโรงพยาบาลสำเร็จรูปที่สามารถสร้างในอังกฤษและสามารถขนส่งไปยังดาร์ดาแนลได้ ผลลัพธ์ที่ได้คือโรงพยาบาล Renkioi ซึ่งเป็นสถานพยาบาลพลเรือน ซึ่งภายใต้การบริหารของดร.เอ็ดมันด์ อเล็กซานเดอร์ ปาร์กส์ มีอัตราการเสียชีวิตน้อยกว่าหนึ่งในสิบของอัตราการเสียชีวิตของสกูตาริ
พจนานุกรมชีวประวัติแห่งชาติ
พจนานุกรมชีวประวัติแห่งชาติฉบับพิมพ์ครั้งแรก (พ.ศ. 2454) ระบุว่านกไนติงเกลลดอัตราการเสียชีวิตจาก 42% เหลือ 2% ไม่ว่าจะโดยการปรับปรุงสุขอนามัยเพียงอย่างเดียวหรือโดยการโทรติดต่อคณะกรรมการสุขาภิบาล อย่างไรก็ตาม งานเขียนอื่นๆ อ้างว่าอัตราการเสียชีวิตเริ่มเพิ่มขึ้นสู่ระดับสูงสุดในบรรดาโรงพยาบาลทั้งหมดในภูมิภาค
ในช่วงฤดูหนาวแรกใน Scutari ทหาร 4,077 นายเสียชีวิต ทหารเสียชีวิตจากโรคต่างๆ เช่น ไข้รากสาดใหญ่ ไข้ไทฟอยด์ อหิวาตกโรค และโรคบิด มากกว่าบาดแผลจากการสู้รบถึงสิบเท่า ด้วยความแออัดยัดเยียด ท่อระบายน้ำเสีย และการระบายอากาศไม่ดี รัฐบาลอังกฤษจึงต้องส่งคณะกรรมการสุขาภิบาลไปยังสกูตารีในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2398 เกือบหกเดือนหลังจากการมาถึงของฟลอเรนซ์ ไนติงเกล
คณะกรรมาธิการล้างท่อระบายน้ำและปรับปรุงการระบายอากาศ อัตราการเสียชีวิตลดลงอย่างมาก แม้ว่างานเขียนบางชิ้นจะตั้งข้อสังเกตด้วยว่าเธอไม่ยอมรับว่าสุขอนามัยเป็นสาเหตุหลักของการเสียชีวิตในขณะนั้น และในทางกลับกัน เธอก็ไม่เคยอ้างเครดิตในการช่วยลดอัตราการเสียชีวิตเช่นกัน
สารคดีวิจารณ์ผลงานของไนติงเกลในสงครามไครเมีย
ในปี พ.ศ. 2544 และ พ.ศ. 2551 บีบีซีได้เผยแพร่สารคดีที่วิจารณ์ผลงานของไนติงเกลในสงครามไครเมีย พร้อมด้วยบทความบางส่วนที่ตีพิมพ์ในเดอะการ์เดียนและเดอะซันเดย์ไทมส์ นักวิชาการไนติงเกล แอล. แมคโดนัลด์ ปฏิเสธคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ว่า "มักจะเอาแต่ใจ" โดยอ้างว่าไม่ได้รับการสนับสนุนจากแหล่งข้อมูลหลัก
ไนติงเกลเชื่ออีกว่าอัตราการเสียชีวิตที่สูงนั้นเกิดจากการโภชนาการที่ไม่ดี การขาดเสบียง และการทำงานหนักของทหาร หลังจากที่เธอกลับมาอังกฤษและเริ่มรวบรวมพยานหลักฐานต่อหน้าคณะกรรมาธิการด้านสุขภาพของกองทัพบก เธอก็เชื่อว่าทหารส่วนใหญ่ในโรงพยาบาลเสียชีวิตจากสภาพความเป็นอยู่ที่ย่ำแย่ ประสบการณ์นี้มีอิทธิพลต่ออาชีพการงานของเธอในภายหลัง เมื่อเธอสนับสนุนสภาพสุขอนามัยที่ดีซึ่งมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชีวิต ด้วยเหตุนี้ เธอจึงลดการเสียชีวิตในกองทัพในยามสงบและหันมาสนใจโรงพยาบาลที่ได้รับการออกแบบอย่างถูกสุขลักษณะ
เลดี้กับตะเกียง (เลดี้กับตะเกียง)
ในช่วงสงครามไครเมีย ฟลอเรนซ์ ไนติงเกลได้รับสมญานามว่า "เลดี้กับโคมไฟ" จากประโยคหนึ่งในรายงานของเดอะไทมส์ “เธอเป็นเทวดาผู้ปฏิบัติศาสนกิจ ไม่มีการพูดเกินจริงในโรงพยาบาลเหล่านี้ และในขณะที่รูปร่างเพรียวบางของเธอล่องลอยไปตามทางเดินอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าของเพื่อนผู้น่าสงสารทุกคนก็อ่อนลงด้วยความขอบคุณเมื่อเห็นเธอ เมื่อเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ทั้งหมดถอนตัวออกไปในค่ำคืนนี้ และความเงียบและความมืดได้ปกคลุมเหนือการสุญูดที่เจ็บป่วยหลายไมล์เหล่านั้น เธอจะสังเกตเห็นเธอได้โดยลำพัง โดยมีตะเกียงเล็ก ๆ อยู่ในมือ ทำให้เธอต้องวนเวียนอยู่อย่างโดดเดี่ยว”
วลีนี้ได้รับความนิยมมากขึ้นโดยบทกวี "Saint Philomena" ของ Henry Wadsworth Longfellow ในปี 1857:
มันอยู่ในบ้านแห่งความโชคร้ายนั้น
ฉันเห็นผู้หญิงที่มีโคมไฟ
ผ่านการเลี้ยวที่ส่องแสง
และจากห้องหนึ่งไปอีกห้องหนึ่งเป็นขบวน
อาชีพมืออาชีพ
เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2398 ในแหลมไครเมีย มีการจัดตั้งกองทุนไนติงเกลเพื่อการฝึกอบรมพยาบาลในระหว่างการประชุมสาธารณะเพื่อยกย่องการทำงานของไนติงเกลในสงคราม มีกระแสบริจาคอย่างล้นหลาม ซิดนีย์ เฮอร์เบิร์ต ทำหน้าที่เป็นเลขานุการกิตติมศักดิ์ของกองทุน และมีดยุคแห่งเคมบริดจ์เป็นประธาน
นอกจากนี้ ไนติงเกลยังได้รับเครดิตว่าเป็นผู้บุกเบิกแนวคิดการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ โดยอ้างอิงจากจดหมาย 1,856 ฉบับของเธอที่บรรยายถึงสปาในจักรวรรดิออตโตมัน เธอให้รายละเอียดเกี่ยวกับสภาวะสุขภาพ คำอธิบายทางกายภาพ ข้อมูลการรับประทานอาหาร และรายละเอียดที่สำคัญอื่นๆ ของผู้ป่วยที่เธอดูแลที่นั่น การรักษามีราคาถูกกว่าในสวิตเซอร์แลนด์อย่างมาก
ไนติงเกลมีเงินจำนวน 45,000 ปอนด์จากกองทุนไนติงเกลเพื่อจัดตั้งโรงเรียนฝึกอบรมไนติงเกลที่โรงพยาบาลเซนต์โทมัสเมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2403 พยาบาลไนติงเกลที่ได้รับการฝึกอบรมชุดแรกเริ่มทำงานในวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2408 ที่ศูนย์ดูแลของเซนต์ลิเวอร์พูล ปัจจุบันเรียกว่าโรงเรียนพยาบาลและการผดุงครรภ์ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล โรงเรียนนี้เป็นส่วนหนึ่งของคิงส์คอลเลจลอนดอน นอกจากนี้ เธอยังได้รณรงค์และระดมทุนให้กับโรงพยาบาล Royal Buckinghamshire ในเมือง Aylesbury ใกล้กับบ้าน Claydon House ของพี่สาวเธอ
หมายเหตุเกี่ยวกับการพยาบาล
ไนติงเกลเขียนบันทึกเกี่ยวกับการพยาบาลในปี พ.ศ. 2402 หนังสือเล่มนี้ทำหน้าที่เป็นรากฐานสำคัญของหลักสูตรที่โรงเรียนไนติงเกลและโรงเรียนการพยาบาลอื่นๆ แม้ว่าจะเขียนขึ้นเพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับการพยาบาลที่บ้านโดยเฉพาะก็ตาม ไนติงเกลเขียนไว้ว่า “ความรู้ด้านสุขภาพในชีวิตประจำวัน หรือความรู้ทางการพยาบาล หรืออีกนัยหนึ่ง จะทำให้รัฐธรรมนูญอยู่ในสภาพที่เราจะไม่เป็นโรคหรือจะหายจากโรคได้อย่างไร ย่อมอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า ถือเป็นความรู้ที่ทุกคนควรมี เป็นอิสระจากความรู้ทางการแพทย์ ซึ่งมีเพียงวิชาชีพเท่านั้นที่สามารถมีได้” ด้านล่างนี้คือรูปภาพของฉบับหนึ่งของหนังสือเล่มนั้น
หมายเหตุเกี่ยวกับการพยาบาลยังขายดีกับผู้อ่านทั่วไปและถือเป็นการแนะนำการพยาบาลแบบคลาสสิก ไนติงเกลใช้เวลาที่เหลือในชีวิตของเธอในการส่งเสริมและจัดตั้งวิชาชีพพยาบาล ในบทนำของฉบับพิมพ์ปี 1974 โจน ควิกลีย์แห่งโรงเรียนพยาบาลไนติงเกลเขียนว่า “หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มแรกที่เขียนในลักษณะนี้
ปรากฏในช่วงเวลาที่กฎง่ายๆ ด้านสุขภาพเพิ่งเริ่มเป็นที่รู้จัก เมื่อประเด็นหลักมีความสำคัญอย่างยิ่งไม่เพียงแต่สำหรับความเป็นอยู่ที่ดีของผู้ป่วยที่ฟื้นตัวเท่านั้น เมื่อโรงพยาบาลเต็มไปด้วยการติดเชื้อ แต่ยังรวมถึงพยาบาลที่ยังคงอยู่ ส่วนใหญ่มองว่าเป็นคนโง่เขลาและไม่มีการศึกษา หนังสือเล่มนี้ย่อมมีสถานะในประวัติศาสตร์ของการพยาบาลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังที่เขียนโดยผู้ก่อตั้งการพยาบาลยุคใหม่”
ดังที่มาร์ค บอสทริดจ์ได้แสดงให้เห็นเมื่อเร็วๆ นี้ หนึ่งในความสำเร็จที่โดดเด่นที่สุดของไนติงเกลคือการแนะนำพยาบาลที่ได้รับการฝึกอบรมเข้าสู่ระบบบ้านพักคนชราในอังกฤษและไอร์แลนด์ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1860 เป็นต้นไป นั่นหมายความว่าคนยากจนที่ป่วยไม่ได้รับการดูแลจากคนยากจนที่มีสุขภาพดีคนอื่นๆ อีกต่อไป แต่ได้รับการดูแลโดยเจ้าหน้าที่พยาบาลที่ได้รับการฝึกอบรมมาอย่างเหมาะสม
การติดเชื้อ
แม้ว่าบางครั้งจะมีการกล่าวกันว่าไนติงเกลปฏิเสธทฤษฎีการติดเชื้อมาตลอดชีวิต แต่ชีวประวัติเมื่อเร็วๆ นี้กลับไม่เห็นด้วย โดยกล่าวว่าเธอเพียงต่อต้านทฤษฎีเชื้อโรคของสารตั้งต้นที่เรียกว่า "โรคติดต่อ" ทฤษฎีนี้ถือว่าโรคติดต่อได้โดยการสัมผัสเท่านั้น
ก่อนการทดลองในช่วงกลางทศวรรษที่ 1860 โดยปาสเตอร์และลิสเตอร์ แทบไม่มีใครสนใจทฤษฎีเชื้อโรคอย่างจริงจัง แม้หลังจากนั้น แพทย์ฝึกหัดหลายคนยังคงไม่มั่นใจ บอสทริดจ์ชี้ให้เห็นว่าในช่วงต้นทศวรรษ 1880 ไนติงเกลได้เขียนบทความสำหรับตำราเรียนที่เธอสนับสนุนมาตรการป้องกันที่เข้มงวดซึ่งออกแบบมาเพื่อฆ่าเชื้อโรค
งานของไนติงเกล
งานของไนติงเกลเป็นแรงบันดาลใจให้กับพยาบาลในสงครามกลางเมืองอเมริกา รัฐบาลสหภาพติดต่อเธอเพื่อขอคำแนะนำในการจัดการเวชศาสตร์ภาคสนาม แม้ว่าความคิดของเขาจะถูกต่อต้านจากเจ้าหน้าที่ แต่ก็เป็นแรงบันดาลใจให้กับคณะอาสาสมัครของคณะกรรมาธิการสุขาภิบาลแห่งสหรัฐอเมริกา
ในยุค 1870 ไนติงเกลให้คำปรึกษาลินดา ริชาร์ดส์ "พยาบาลที่ได้รับการฝึกอบรมคนแรกของอเมริกา" และทำให้เธอสามารถกลับมายังสหรัฐอเมริกาด้วยการฝึกอบรมและความรู้ที่เหมาะสมเพื่อสร้างโรงเรียนพยาบาลคุณภาพสูง ลินดา ริชาร์ดส์กลายเป็นผู้บุกเบิกการพยาบาลที่ยิ่งใหญ่ในสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น
ในปี พ.ศ. 2425 พยาบาลไนติงเกลจำนวนหนึ่งกลายเป็นแม่บ้านในโรงพยาบาลชื่อดังหลายแห่ง รวมทั้งในลอนดอน (โรงพยาบาลเซนต์แมรี, โรงพยาบาลเวสต์มินสเตอร์, บ้านและสถานพยาบาลเซนต์แมรีลีโบน และโรงพยาบาลสำหรับผู้ที่รักษาไม่หายที่พัตนีย์) และทั่วบริเตนใหญ่ โรงพยาบาล Royal Victorian, Netley; โรงพยาบาล Edinburgh Royal; โรงพยาบาล Cumberland และโรงพยาบาล Liverpool Royal) รวมถึงโรงพยาบาลซิดนีย์ในรัฐนิวเซาธ์เวลส์ ประเทศออสเตรเลีย
ในปี พ.ศ. 2426 นกไนติงเกลได้รับรางวัลกาชาดจากสมเด็จพระราชินีวิกตอเรีย ในปี พ.ศ. 2447 พระนางได้รับเลือกให้เป็นพระนางแห่งเกรซแห่งคณะนักบุญยอห์น (LGStJ) ในปี พ.ศ. 2450 เธอกลายเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้รับรางวัล Order of Merit ในปีต่อมา เธอได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งเสรีภาพแห่งนครลอนดอน ปัจจุบันวันเกิดของเขาได้รับการเฉลิมฉลองเป็นวันตระหนักรู้เกี่ยวกับโรคเหนื่อยล้าเรื้อรังสากล
“เสรีภาพกิตติมศักดิ์จะมอบให้กับผู้นำระดับโลกและบุคคลสำคัญอื่นๆ เป็นครั้งคราวเพื่อยกย่องความสำเร็จของพวกเขา นับเป็นเกียรติอันโดดเด่นที่สุดที่มอบให้โดยนครลอนดอน”
ล้มป่วยและเป็นโรคซึมเศร้า
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2400 เป็นต้นไปนกไนติงเกลเธอล้มป่วยเป็นระยะๆ และได้รับความทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้า ประวัติล่าสุดอ้างถึงสาเหตุของโรคแท้งติดต่อและโรคกระดูกที่เกี่ยวข้อง คำอธิบายอื่นสำหรับภาวะซึมเศร้าของเธอขึ้นอยู่กับการค้นพบของเธอหลังสงครามว่าเธอถูกเข้าใจผิดเกี่ยวกับสาเหตุของอัตราการเสียชีวิตที่สูง อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีหลักฐานสนับสนุนทฤษฎีนี้
ขณะนี้เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ยอมรับว่าไนติงเกลต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคแท้งติดต่อในรูปแบบที่รุนแรงเป็นพิเศษซึ่งผลกระทบดังกล่าวเริ่มบรรเทาลงในช่วงต้นทศวรรษที่ 1880 เท่านั้น แม้ว่าเธอจะมีอาการ แต่เธอก็ยังคงมีประสิทธิผลในการปฏิรูปสังคม ในช่วงที่เธอล้มป่วยป่วย เธอยังได้ทำงานบุกเบิกในด้านการวางแผนโรงพยาบาล และงานของเธอก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วสหราชอาณาจักรและทั่วโลก
ผลผลิตของไนติงเกลช้าลงอย่างมากในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา เธอเขียนน้อยมากในช่วงเวลานี้ เนื่องจากเธอตาบอดและความสามารถทางจิตลดลง แม้ว่าเธอจะยังคงสนใจในสถานการณ์ปัจจุบันก็ตาม
ข้อมูลอ้างอิง
1. กอนซาเลส เจเอส. ประวัติการพยาบาล. 1 เอ็ด Alicante/ES: สไตล์กราฟิก; 1999.
2. Oguisso T วิถีประวัติศาสตร์และกฎหมายของการพยาบาล 1 เอ็ด เซาเปาโล: มาโนเล; 2548
3. สิ่งกีดขวาง EA ความทรงจำและประวัติศาสตร์สำหรับวิสัยทัศน์ใหม่ของการพยาบาลในบราซิล สาธุคุณลาติน-am. ป่วย 1999; 7(3):87-93.
4. ปาดิลฮา MICS, Borenstein MS. ประวัติการพยาบาล: การสอน การวิจัย และสหวิทยาการ Esc. Anna Nery Rev. Enferm. ธ.ค. 2549; 10(3):532-8.
5. กองบรรณาธิการ ปอร์โต เอฟ. วัฒนธรรมการดูแล 2552; 12(26):7-8.
6. เมฮี เจซีเอสบี. คู่มือประวัติศาสตร์ช่องปาก 4ก. เอ็ด เซาเปาโล: โลโยลา; 2545.
7. Foucault M. หัวเรื่องและพลัง. ใน: Dreyfus H, Rabinow P, ผู้จัดงาน มิเชล ฟูโกต์ วิถีแห่งปรัชญา นอกเหนือจากโครงสร้างนิยมและอรรถศาสตร์ 1 เอ็ด ริโอเดจาเนโร: นิติมหาวิทยาลัย; 1995. หน้า. 231-49.